Op dit opleidingsonderdeel is er geen volgtijdelijkheid van toepassing.

De student start een onderzoek naar wat die als speler op het theater wil mededelen en hoe die dit met eigen mogelijkheden kan communiceren. Het vertrekpunt is de bewustwording van de eigenheid en het acteurschap, dat wat de speler uniek maakt. De student leert aan de hand van tekstmateriaal de eigen verbeelding, werelden, klimaten en gevoelens op te zoeken en leert die te vertalen in grote tekens. De student leert van een tweedimensionale tekst een driedimensionaal gebeuren te maken door de eigen verbeelding zintuiglijk en communiceerbaar te maken zodat die voor een publiek zichtbaar, hoorbaar en voelbaar wordt. De student leert organisch acteren; leert vanuit zichzelf te vertrekken om een ingebeelde figuur in zichzelf levend te maken en dat op de scène, op dat eenmalige niet te herhalen moment waarachtig te maken. De student leert een tekstgevoeligheid aan, oorzaak van gevolg te onderscheiden, krijgt oog voor contrasten en herhalingen, bewegingen in de tekst en ruimtelijke verplaatsingen. De student krijgt een gevoeligheid voor klankkleur, muzikaliteit van woorden, voor hun massa, consistentie of vastheid, of juist hun transparantie.

De student leert structuren herkennen in de tekst en daarmee samen met de medespeler al spelend een compositie maken in het moment. De student leert dialogeren door te luisteren naar de onderliggende mededeling van de medespeler en daarop een antwoord te formuleren met de toon, timing en interpretatie van de eigen repliek. Zo ontstaat er een bouwwerk van levende dramaturgie, in handen van de soevereine toneelspeler.

De student gaat met het aangereikte tekstmateriaal zelf aan de slag, bereidt scènes voor die aan de docent worden getoond. De docent geeft naar aanleiding van het getoonde feedback en bijsturing, en begeleidt de student in diens bewustwordingsproces. De docent daagt de student uit op zoek te gaan naar het ganse gamma van diens gekende en nog niet gekende mogelijkheden en hoe die die ten volle kan ontplooien.

Op het toonmoment, aan het eind van ieder trimester, presenteert de student scènes aan een jury en een beperkt publiek.
De evaluatie gebeurt na ieder toonmoment en legt de nadruk op weliswaar onverbloemde maar steeds constructieve feedback of feedforward.

Een vermoeden van talent en de theatrale persoonlijkheid van de student wordt voortdurend geëvalueerd.